Barbara Konopka rozpoczęła swą działalność artystyczną w połowie lat 80. od krótkich filmów o feministycznym wyrazie (I BIENNALE SZTUKI NOWEJ, Zielona Góra, 1985) i od indywidualnych koncertów muzycznych (LOCHY MANHATTANU, Łódź 1989) oraz realizacji wideo w roku 1989. W wideo ujawniała zainteresowanie poetyckością skojarzeń i szczególnym rodzajem warstwy dźwiękowej. Widoczny był w nich oniryzm będący daleką konsekwencją działań o awangardowej proweniencji, m.in. surrealizmu. W kolejnych latach artystka próbowała w swych realizacjach wykorzystać zainteresowania parapsychologią i astrologią. W 1991 roku brała udział w wystawie SZTUKA OSOBNA (CSW Warszawa) a w 1992 - ŁÓDZKI RUCH NEOAWANGARDOWY (Pałac Grohmana, Łódź). W II połowie lat 90. zbliżyła się do feminizmu. Brała udział w głośnej ekspozycji KOBIETA O KOBIECIE (BWA Bielsko-Biała, 1996), jednocześnie interesując się wirtualnością świata i biologicznym zgłębianiem struktury człowieka.